Cytokine RNA, inflammatie

Th1- en Th2-immuuncellen produceren en geven cytokinen af die een domino-effect op gang brengen dat tot een immuunreactie leidt.
Cytokinen die door Th1 worden vrijgegeven zijn: IL-2, IL-12, INFɣ, INFa en INFb

Cytokines die door Th2 worden vrijgegeven zijn: IL-4, IL-5, IL-10
Th1-cytokinen onderdrukken Th2-cytokinen en omgekeerd.
Als de ziekteverwekker is overwonnen, keert het immuunsysteem terug naar een evenwicht tussen Th1 en Th2. Helaas is er bij sommige aandoeningen sprake van chronische activering of onderdrukking van een van beide categorieën.
 Eenmaal aanwezig in het lichaam, beginnen de biotoxinen een complexe cascade van biochemische gebeurtenissen in gang te zetten. De biotoxine bindt zich aan oppervlaktereceptoren (Toll-receptoren en vele andere) in bijna elke soort cel in het lichaam. Deze herkenning en binding van de biotoxine veroorzaakt een voortdurende opregulering van meerdere ontstekingsmechanismen, waaronder de productie van cytokinen en TGF Beta-1. Cytokinen binden zich op hun beurt aan hun receptoren, waardoor MMP9 in het bloed vrijkomt. In de hersenen binden cytokinen zich aan de leptinereceptor, waardoor de normale werking ervan in de hypothalamus wordt verhinderd. De geblokkeerde leptinereceptor zal niet langer de aanzet geven tot de stappen die leiden tot de productie van alfa melanocytenstimulerend hormoon (MSH). Verhoogde cytokinen kunnen veel verschillende symptomen veroorzaken, waaronder: hoofdpijn, spierpijn, onstabiele temperatuur en concentratieproblemen. Hoge cytokineniveaus kunnen ook resulteren in verhoogde niveaus van belangrijke stoffen zoals I-1 en stollingsfactoren zoals blijkt uit een von Willebrand-profiel.

Ashwood e.a. (Brain Behav Immun. 2011) rapporteerden over aanzienlijke verhogingen van de plasmaspiegels van een aantal cytokinen, waaronder IL-1β, IL-6, IL-8 en IL-12p40 in de ASS-groep (autismespectrumstoornissen) in vergelijking met controles.
 Suzuki e.a. (PLoS One 2011) meldden dat de plasmaconcentraties van IL-1β, IL-1RA, IL-5, IL-8, IL-12(p70), IL-13, IL-17 en GRO-α significant hoger waren bij personen met ASS in vergelijking met de overeenkomstige waarden van gematchte controles.
    Okada e.a. (Prog Neuropsychopharmacol Biol Psychiatry 2007) en Ashwood e.a. (J Neuroimmunol. 2008 ) rapporteerden over verlaagde serumniveaus van transformerende groeifactorbeta1 (TGFb1) bij patiënten met autisme, met lagere TGFb1 niveaus geassocieerd met lager adaptief gedrag en slechtere gedragssymptomen, wat suggereert dat de immuunresponsen bij autisme ongepast gereguleerd kunnen zijn door verlagingen in TGFb1.
    Al-Ayadhi LY1, Mostafa GA - J Neuroinflammation. 2012 9:158, rapporteerde dat Kinderen met autisme significant hogere serum IL-17A niveaus hadden dan gezonde controles (P <0,001), met verhoogde serum niveaus van IL-17A gevonden in 48,9% van de autisme groep.
    Patiënten met ernstig autisme hadden significant hogere serum IL-17A niveaus dan die met licht tot matig autisme (P=0,01), en verhoogde serum IL-17A niveaus kwamen significant vaker voor bij kinderen met ernstig autisme (67,9%) dan bij die met licht tot matig autisme (17,6%), P=0,001.
    Serum IL-17A niveaus waren verhoogd in de groep met autisme, en de niveaus correleerden significant met de ernst van autisme
    Verder onderzoek is gerechtvaardigd om te bepalen of de verhoging van serum IL-17A niveaus plasma een pathogene rol heeft in autisme, en of anti- IL-17A therapie nuttig zou kunnen zijn.

Lees meer